-
1 affingo
adfingo (affingo), ĕre, finxi, fictum - tr. - [st1]1 [-] ajouter en façonnant, attacher par l'imagination, façonner, former, ajouter. - quae natura corpori adfinxit, Cic. Nat. 1, 92: les organes que la nature a donnés au corps. - non ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: il ne lui a pas donné de mains. - multa natura aut adfingit aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 118: la nature ou ajoute ou change ou retranche maintes choses. - huic generi malorum non adfingitur illa opinio rectum esse... Cic. Tusc. 3, 68: à ce genre de maux ne s'attache point cette opinion, savoir qu'il est bien de... [st1]2 [-] feindre, supposer, ajouter, inventer à plaisir, attribuer faussement, imputer à tort. - affingere litteras, App. M. 4, 139: fabriquer une lettre, supposer une lettre. - vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: n'impute pas aux yeux cette erreur. - probam orationem adfingere improbo, Cic. Or. 74: prêter un langage vertueux à un homme pervers. - affingens (Fabio) vicina virtutibus vitia, Liv. 22, 12, 12: imputant (à Fabius) les défauts voisins de ses vertus. - fit ut ii, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id quod nuntiant latius, Cic. Phil. 1, 8: il arrive que ceux qui veulent annoncer qqch de bon, ajoutent de leur cru pour rendre plus agréable la nouvelle qu'ils apportent. - addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, retineri Caesarem... Caes. BG. 7, 1, 2: les Gaulois ajoutent d'eux-mêmes et lancent par des bruits de leur invention que César est retenu... - adfingere vana auditis, Liv. 26, 9, 6: ajouter aux nouvelles recueillies des inventions en l'air. - ne quis me adfingere aliquid suspicione hominum arbitretur, Cic. Verr. 4, 67: pour qu'on ne croie pas que j'ajoute qqch de mon invention d'après les soupçons du monde.* * *adfingo (affingo), ĕre, finxi, fictum - tr. - [st1]1 [-] ajouter en façonnant, attacher par l'imagination, façonner, former, ajouter. - quae natura corpori adfinxit, Cic. Nat. 1, 92: les organes que la nature a donnés au corps. - non ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: il ne lui a pas donné de mains. - multa natura aut adfingit aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 118: la nature ou ajoute ou change ou retranche maintes choses. - huic generi malorum non adfingitur illa opinio rectum esse... Cic. Tusc. 3, 68: à ce genre de maux ne s'attache point cette opinion, savoir qu'il est bien de... [st1]2 [-] feindre, supposer, ajouter, inventer à plaisir, attribuer faussement, imputer à tort. - affingere litteras, App. M. 4, 139: fabriquer une lettre, supposer une lettre. - vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: n'impute pas aux yeux cette erreur. - probam orationem adfingere improbo, Cic. Or. 74: prêter un langage vertueux à un homme pervers. - affingens (Fabio) vicina virtutibus vitia, Liv. 22, 12, 12: imputant (à Fabius) les défauts voisins de ses vertus. - fit ut ii, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id quod nuntiant latius, Cic. Phil. 1, 8: il arrive que ceux qui veulent annoncer qqch de bon, ajoutent de leur cru pour rendre plus agréable la nouvelle qu'ils apportent. - addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, retineri Caesarem... Caes. BG. 7, 1, 2: les Gaulois ajoutent d'eux-mêmes et lancent par des bruits de leur invention que César est retenu... - adfingere vana auditis, Liv. 26, 9, 6: ajouter aux nouvelles recueillies des inventions en l'air. - ne quis me adfingere aliquid suspicione hominum arbitretur, Cic. Verr. 4, 67: pour qu'on ne croie pas que j'ajoute qqch de mon invention d'après les soupçons du monde.* * *Affingo, affingis, affinxi, affictum, affingere. Cic. Faire une chose, Luy bailler tour et facon.\Addere et affingere rumoribus. Caes. Adjouster et controuver.\Affingere aliquid alicui. Cic. Luy attribuer quelque chose à tort, et à faulx tiltre, ou Luy accommoder et approprier fainctement.\Affingere aliquid, pro Mendaciter addere. Cic. Faindre et controuver.\Affingere hominum mores. Cic. Contrefaire. -
2 tribuo
trĭbŭo, ĕre, trĭbŭi, trĭbūtum - tr. - [st1]1 [-] répartir entre les tribus; répartir, distribuer, affecter, attribuer, assigner. - equitibus sesceni denarii tributi, Curt. 5: on distribua à chaque cavalier six cents deniers. - omnia alicui tribuere, Cic.: attribuer le rôle principal à qqn. [st1]2 [-] accorder, donner, concéder. - praemia militibus tribuere, Caes.: accorder des récompenses aux soldats. - quodvis pete munus, ut illud me tribuente feras! Ov. M. 2: demande-moi la faveur qu'il te plaira, je veux que tu l'obtiennes de moi! - hic tantus vir ut naturam fautricem habuerat in tribuendis animi virtutibus, sic... Nep.: si ce grand homme a vu la nature le favoriser en lui accordant des qualités d'âme, en revanche... - his rebus et feriis Latinis comitiisque omnibus perficiundis XI dies tribuit, Caes. BC. 3, 2: il consacre onze jours à tout parfaire, les féries latines et les comices. - alicui priores partes tribuere, Cic.: accorder le premier rang à qqn. - nusquam tantum tribuitur aetati, Cic. Sen. 18: nulle part on a autant d'égards pour l'âge. - avec inf. - di tibi posse tuos tribuant defendere, Ov. Tr. 3: puissent les dieux te donner la possibilité de protéger ceux qui te sont chers. [st1]3 [-] attribuer, assigner, imputer à, rapporter à, mettre au compte de, rejeter sur. - aliquid virtuti tribuere alicujus, Caes.: imputer qqch au courage de qqn. - avec double dat. - neque hoc illi quisquam tribuebat superbiae, Nep.: personne n'attribuait cette manière d'agir à l'orgueil. - tribuere aliquid culpae alicujus, Caes.: rendre qqn responsable de qqch. - quod esset acceptum detrimenti, cujusvis potius quam suae culpae debere tribui, Caes. BC. 3: l'échec qu'on avait subi devait être imputé à tout homme au monde plutôt qu'à lui. [st1]4 [-] distribuer, partager, diviser. - rem universam tribuere in partes, Cic. Br. 152: diviser un tout en ses parties. [st1]5 [-] avoir de l'estime pour, témoigner de l'estime pour. - alicui plurimum tribuere, Cic.: faire le plus grand cas de qqn. - magnopere alicujus virtuti tribuere, Cic.: avoir beaucoup d'estime pour le mérite de qqn. - suae virtuti magnopere tribuere, Caes.: avoir une haute idée de son mérite. - tantum tibi tribuo quantum... Cic.: j'ai autant d'estime pour toi que... - avec acc. de relation - mihi tribuebat omnia, Cic. Brut. 51: il me témoignait de la considération en tout.* * *trĭbŭo, ĕre, trĭbŭi, trĭbūtum - tr. - [st1]1 [-] répartir entre les tribus; répartir, distribuer, affecter, attribuer, assigner. - equitibus sesceni denarii tributi, Curt. 5: on distribua à chaque cavalier six cents deniers. - omnia alicui tribuere, Cic.: attribuer le rôle principal à qqn. [st1]2 [-] accorder, donner, concéder. - praemia militibus tribuere, Caes.: accorder des récompenses aux soldats. - quodvis pete munus, ut illud me tribuente feras! Ov. M. 2: demande-moi la faveur qu'il te plaira, je veux que tu l'obtiennes de moi! - hic tantus vir ut naturam fautricem habuerat in tribuendis animi virtutibus, sic... Nep.: si ce grand homme a vu la nature le favoriser en lui accordant des qualités d'âme, en revanche... - his rebus et feriis Latinis comitiisque omnibus perficiundis XI dies tribuit, Caes. BC. 3, 2: il consacre onze jours à tout parfaire, les féries latines et les comices. - alicui priores partes tribuere, Cic.: accorder le premier rang à qqn. - nusquam tantum tribuitur aetati, Cic. Sen. 18: nulle part on a autant d'égards pour l'âge. - avec inf. - di tibi posse tuos tribuant defendere, Ov. Tr. 3: puissent les dieux te donner la possibilité de protéger ceux qui te sont chers. [st1]3 [-] attribuer, assigner, imputer à, rapporter à, mettre au compte de, rejeter sur. - aliquid virtuti tribuere alicujus, Caes.: imputer qqch au courage de qqn. - avec double dat. - neque hoc illi quisquam tribuebat superbiae, Nep.: personne n'attribuait cette manière d'agir à l'orgueil. - tribuere aliquid culpae alicujus, Caes.: rendre qqn responsable de qqch. - quod esset acceptum detrimenti, cujusvis potius quam suae culpae debere tribui, Caes. BC. 3: l'échec qu'on avait subi devait être imputé à tout homme au monde plutôt qu'à lui. [st1]4 [-] distribuer, partager, diviser. - rem universam tribuere in partes, Cic. Br. 152: diviser un tout en ses parties. [st1]5 [-] avoir de l'estime pour, témoigner de l'estime pour. - alicui plurimum tribuere, Cic.: faire le plus grand cas de qqn. - magnopere alicujus virtuti tribuere, Cic.: avoir beaucoup d'estime pour le mérite de qqn. - suae virtuti magnopere tribuere, Caes.: avoir une haute idée de son mérite. - tantum tibi tribuo quantum... Cic.: j'ai autant d'estime pour toi que... - avec acc. de relation - mihi tribuebat omnia, Cic. Brut. 51: il me témoignait de la considération en tout.* * *Tribuo, tribuis, tribui, tributum, pen. prod. tribuere. Plin. iunior. Donner, Bailler.\Alicui tribuere aliquid. Cic. Luy octroyer.\Cui tu tribuisti praeter me, vt domum ventitares, horasque multas saepe suauissimo sermone consumeres? Cic. A qui as tu faict cest honneur, fors qu'à moy? Pour qui, fors pour moy, as tu voulu tant faire?\Quibus ille secundum fratrem plurimum tribuebat. Ci. Les estimoit fort.\Alicui tribuere ignauiae. Cic. Luy tourner quelque chose à paresse, Attribuer à paresse.\Fidem sensibus tribuere. Cic. Donner et adjouster foy au rapport des sens.\Gratiam inuentoribus tribuere. Cic. Scavoir bon gré à ceulx qui ont trouvé quelque chose.\Honorem tribuere. Cic. Honorer.\In duas partes vim loquendi tribuere. Cic. Diviser, Departir.\In vulgus tribuere. Cic. S'addonner à la volunté du peuple, S'accommoder et obeir au peuple.\Misericordiam alicui tribuere. Cic. Luy faire misericorde.\Nimium sibi tribuere. Quintil. S'estimer trop, S'attribuer trop.\Nomina deorum tribuere sibi. Ouid. S'appeler Dieu, S'attribuer le nom de Dieu.\Officium alicui tribuere. Marcellus Ciceroni. Faire plaisir à aucun.\Operam Reipub. tribuere. Cic. Travailler pour la Republique.\Palmam mensarum alicui pisci tribuere. Plin. Luy bailler le pris par dessus touts autres metz et viandes.\Praemia benemeritis tribuere. Caes. Payer les gages.\Precibus alicuius aliquid tribuere. Ouid. Conceder, Octroyer, Faire quelque chose pour les prieres d'aucun.\Primas prato tribuerunt veteres in agricolatione. Columella. Ont plus estimé les prez, quant est question de labour, Ils leur ont donné le pris.\Tibi istius generis in scribendo priores partes tribuo, quam mihi. Cic. Je t'estime plus que moy en telle maniere d'escripture, Je te baille le premier lieu, Je te cede.\Suum cuique tribuere. Cicero. Bailler à chascun ce qui luy appartient.\Tempus alicui rei tribuere. Cic. Employer quelque temps, S'y occuper quelque temps.\Valetudini aliquid tribuere. Cic. Avoir esgard à sa santé.\Veniam tribuere. Quintil. Bailler pardon, Pardonner.\Tributum est, Impersonale. Cicero, Id quod optimo cuique natura tributum est. Est baillé. -
3 adfingo
adfingo (affingo), ĕre, finxi, fictum - tr. - [st1]1 [-] ajouter en façonnant, attacher par l'imagination, façonner, former, ajouter. - quae natura corpori adfinxit, Cic. Nat. 1, 92: les organes que la nature a donnés au corps. - non ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: il ne lui a pas donné de mains. - multa natura aut adfingit aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 118: la nature ou ajoute ou change ou retranche maintes choses. - huic generi malorum non adfingitur illa opinio rectum esse... Cic. Tusc. 3, 68: à ce genre de maux ne s'attache point cette opinion, savoir qu'il est bien de... [st1]2 [-] feindre, supposer, ajouter, inventer à plaisir, attribuer faussement, imputer à tort. - affingere litteras, App. M. 4, 139: fabriquer une lettre, supposer une lettre. - vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: n'impute pas aux yeux cette erreur. - probam orationem adfingere improbo, Cic. Or. 74: prêter un langage vertueux à un homme pervers. - affingens (Fabio) vicina virtutibus vitia, Liv. 22, 12, 12: imputant (à Fabius) les défauts voisins de ses vertus. - fit ut ii, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id quod nuntiant latius, Cic. Phil. 1, 8: il arrive que ceux qui veulent annoncer qqch de bon, ajoutent de leur cru pour rendre plus agréable la nouvelle qu'ils apportent. - addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, retineri Caesarem... Caes. BG. 7, 1, 2: les Gaulois ajoutent d'eux-mêmes et lancent par des bruits de leur invention que César est retenu... - adfingere vana auditis, Liv. 26, 9, 6: ajouter aux nouvelles recueillies des inventions en l'air. - ne quis me adfingere aliquid suspicione hominum arbitretur, Cic. Verr. 4, 67: pour qu'on ne croie pas que j'ajoute qqch de mon invention d'après les soupçons du monde. -
4 ad-iūdicō
ad-iūdicō āvī, ātus, āre, to make a judicial award, grant, award, adjudge: regnum Ptolemaeo: alcui magistratum, Cs.: alqd Italis adiudicat armis, adds to the Roman Empire (poet. of Augustus), H.: causam alcui, to decide in one's favor.—Meton., to ascribe, assign, impute: mihi salutem imperi. -
5 ad-sīgnō (ass-)
ad-sīgnō (ass-) āvī, ātus, āre, to mark out, allot, assign, award: ad agrum adsignandum, L.: agrum militibus. — To allot, assign, appropriate: apparitores: equiti alqd, L.—To commit, intrust: quibus deportanda Romam Iuno erat adsignata, the task of transporting, L.—To ascribe, attribute: id homini: facta gloriae eius, Ta.: culpae fortunam, impute misfortune for crime. -
6 ascrībō (ad-scr-)
ascrībō (ad-scr-) īpsī, īptus, ere [ad + scribo], to write in addition, add: ad extremum alquid: in lege, ‘si quid,’ etc.: nomini regis titulum, Cu. — To enroll, enlist, enter in a list: ascriptus Heracleensis: Puteolos ascripti coloni, in the colony of P., L.: civitatibus ascripti: se in civitatem: in civitatibus ascriptus: militiae, Ta. — To inscribe (late): marmori Praxitelem (i. e. eius nomen), Ph. — To appoint, assign: alqm tutorem liberis (by will): tutorem his rebus (by decree): ascriptus poenae dies, Ph.—Fig., to impute, ascribe, attribute: incommodum alcui, hold responsible for: socium me tuis laudibus, assigns me a share in: sibi exemplum, to refer, Ph. — To number in a class, include among: Satyris poetas, H.: nationes Germanis, Ta. — To add, join: illum sibi conlegam: ad hoc genus narrationes: me in talem numerum. -
7 attribuō (adt-)
attribuō (adt-) uī, ūtus, ere [ad + tribuo], to assign, allot, make over: his (gladiatoribus) equos, Cs.: legioni equites, Cs.: cui sit Apulia attributa (as a province): huic Rutilum, places under his command, Cs.: pecuniam redemptori: pecunia attributa, numerata est.—To give in charge, commit, confide, intrust: nos trucidandos Cethego: ei sacra omnia, L. — Fig., to confer, bestow, assign, give: quem (timorem) mihi natura attribuit: curam Flaminio, L.—To attribute, ascribe, impute: si uni attribuenda culpa sit: alqd litteris.— To add: ad amissionem amicorum miseriam. -
8 cōn-ferō
cōn-ferō contulī, conlātus (coll-), cōnferre. I. To bring together, collect, gather, unite, join: ligna circa casam, N.: undique conlatis membris, H.: signis in unum locum conlatis, Cs.: dentes in corpore, join, O.: capita, lay heads together: gradum, to walk together, V.—To pay in, contribute: aes, O.: alqd in tuam statuam: aurum in publicum, L.: munera ei, N.: tributa quotannis: (pecuniam) ad statuam: ad honorem tuum pecunias: sextantes in capita, L.—To bring together, match, set in opposition, oppose, set together: cum Fonteio ferrum ac manus contulerunt: conlatis signis exercitūs superare: arma cum aliquo, N.: castra cum hoste, L.: castris Scipionis castra conlata habere, Cs.: pedem cum pede, to fight foot to foot, L.: pede conlato, L.: non possum magis pedem conferre (in court): gradum, L.: pectora luctantia nexu pectoribus, O.: manum Aeneae, V.: inter sese certamina belli, V.: conlato Marte, O.: mecum confer, ait, fight with me, O.: lites, to quarrel, H.—Fig., to bring together in thought, compare, contrast: conferte Verrem: si conferendum exemplumst, cited, T.: faciem moresque duarum, O.: nec quisquam iuventutis conferri potuit, L.: omnia summā diligentiā conlata sunt: hanc pacem cum illo bello: cum Dracone nostras leges: cum illo te dominandi cupiditate: vitam inter se utriusque, pārva magnis: nil iucundo amico, H.—To consult, confer, consider, deliberate, talk over: alqd coram: cum aliquo sermones, unite in: consilia ad adulescentīs, advise with, T.: iniurias, t<*> counsel on, Ta.: inter nos, quid finis: quid ammorum Hispanis esset, L.—To compress, abridge, condense, sum up, make brief: Academiam in quattuor (libros): ut in pauca conferam: sua verba in duos versūs, O.—To join in moving, propose unitedly: cur enim non confertis, ne sit, etc., L.— II. To bear, carry, convey, direct, take, bring: copias in provinciam: quos eodem audita clades contulerat, L.—With se, to betake oneself, turn, have recourse: quo me miser conferam?: se suaque omnia in oppidum, Cs.: quo se fusa acies, L.: se in fugam<*> me in gregem sicariorum, join.—Fig., to change, transform, turn, metamorphose: aliquem in saxum, O.: corpus in albam volucrem, O. — To bring, turn, direct: verba si ad rem conferentur, be changed for deeds, T.: suspitionem in Capitonem.—With se, to devote oneself, apply, engage: me ad pontificem: se ad studium scribendi: se in salutem rei p.—To devote, apply, employ, direct, confer, bestow upon, give, lend, grant, transfer: cum maxima munera ei ab regibus conferrentur, N.: fructum alio, T.: tempus ad oblivionem belli: orationem ad misericordiam: curas in rem p.: pecuniam in rei p. tempus, for some service: fructum ingeni in proximum quemque: Quid damnatio confert? avail, Iu.—To refer, ascribe, attribute, impute, assign, throw blame, lay to the charge of: species istas hominum in deos: mortis illius invidiam in L. Flaccum: culpam in me, T.: in alterum causam, throw the blame, L.—To transfer, assign, refer, put off, defer, postpone: expugnationem in hunc annum, L.: omnia in mensem Martium: alqd in longiorem diem, Cs.: eo omnem belli rationem conferre, to transfer, Cs. -
9 dē-lēgō
dē-lēgō āvī, ātus, āre, to send away, despatch: Pleminium in Tullianum ex senatūs consulto, L.: studiosos Catonis ad illud volumen, refer, N.—To commit, give in charge, confide: nec ancillis delegantur (infantes), Ta. — To assign, transfer, refer: (rem) ad senatum, to refer, L.: delegato triumviris ministerio, Ta.: obsidione delegatā in curam collegae, L.: Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit.—Fig., to attribute, impute, ascribe: hoc crimen optimis nominibus: omne rei gestae decus ad Volumnium, L. -
10 dō
dō (old subj. duis, duit, duint, etc.), dedī, datus, are [1 DA-], to hand over, deliver, give up, render, furnish, pay, surrender: dic quid vis dari tibi, T.: pretium: Apronio quod poposcerit: pecuniam praetori: pecuniam ob ius dicendum: pecunias eis faenori: abrotonum aegro, administer, H.: obsides, Cs.: ad sepulturam corpus: manibus lilia plenis, by handfuls, V.: ne servi in quaestionem dentur: catenis monstrum, H.: obsidibus quos dabant acceptis, offered, L.: cui Apollo citharam dabat, was ready to give, V.: Da noctis mediae, da, etc. (sc. cyathos), i. e. wine in honor of, H. — Of letters, to intrust (for delivery), send: litteras ad te numquam habui cui darem, by whom to send: ut ad illum det litteras, may write: tum datae sunt (epistulae), cum, etc., was written: ad quas (litteras) ipso eo die dederam, answered.—To give, bestow, present, grant, confer, make a present of: dat nemo largius, T.: vasa legatis muneri data, Ta.: multis beneficia, S.: Os homini sublime, O.: cratera, quem dat Dido, a present from, V.: divis Tura, offer, H.: munus inritamen amoris, O.: pretium dabitur tibi femina, O.— To give up, surrender, yield, abandon, devote, leave: diripiendam urbem: (filiam) altaribus, Iu.: Siculos eorum legibus: summam certaminis uni, O.: dant tela locum, let pass, V.: dat euntibus silva locum, makes way, V.: ut spatium pila coiciendi non daretur, left, Cs.: tribus horis exercitui ad quietem datis, Cs.: amori ludum, H.: unum pro multis dabitur caput, V.: Mille ovium morti, H.: se rei familiari: sese in cruciatum: se vento, Cs.: da te populo.—With manūs, to offer (for fetters), i. e. to surrender, yield: qui det manūs vincique se patiatur: donicum victi manūs dedissent, N.: dat permotus manūs, yields, Cs.: do manūs scientiae, H.— To grant, give, concede, yield, resign, furnish, afford, present, award, render, confer: des veniam oro, H.: Si das hoc, admit, H.: plurīs sibi auras ad reprehendendum: facultatem per provinciam itineris faciundi, Cs.: hostibus occasionem pugnandi, S.: imperium Caesari: mihi honorem: datus tibi plausus, H.: dextram iuveni (as a pledge), V.: senatus utrique datur, a hearing, S.: si verbis audacia detur, O.: peditibus suis hostīs paene victos, turn over, S.: unam ei cenam, entertain at dinner, T.: Dat somnos adimitque, V.: Dat veniam somnumque dies, i. e. leave to rest, H.: Quā data porta, V.: Das aliquid famae, make a concession, H.— To permit, suffer, allow, let, grant: Da mihi contingere, etc., O.: Di tibi dent classem reducere, H.: cur Non datur audire, etc., V.: da, femina ne sim, O.: date volnera lymphis Abluam, V.: ille dedit quod non... et ut, etc., it was of his bounty, O.: omnibus nobis ut res dant sese, ita, etc., just as circumstances permit, T.: Multa melius se nocte dedere, succeed, V. — To spare, give up, concede, surrender, forgive: da hunc populo, spare for the sake of: non id petulantiae suae, sed Verginio datum, L.: sanguini id dari, that concession is made, L.— To release, let go, give out, relax, spread: curru lora, V.: frena, O.: in altum Vela, set sail, V.: retrorsum Vela, turn back, H.: conversa domum lintea, H. — Meton., to set, put, place, bring, cause: ipsum gestio Dari mi in conspectum, T.: ad eundem numerum (milites), Cs.: corpora in rogos, O.: collo bracchia circum, V.: bracchia Cervici, H.: multum cruoris, shed, O.: in laqueum vestigia, Iu.: te me dextera Defensum dabit, V. — With se, to present oneself, plunge, rush: In medias sese acies, V.: saltu sese in fluvium, V. — To bring forward, cause, produce, yield, present, make, display (poet.): quas turbas dedit, T.: omnes Dant cuneum, form, V.: terga, turn, V.: aetas Terga dedit, passed away, O.: Vina dabant animos, O.: ex fumo lucem, H.: partu prolem, V.: liberos, Ct.: segetes frumenta daturae, H.: ore colores, V.: patientiae documentum, Ta.: Ludentis speciem, H.: spectacula Marti, H.: Da mihi te talem, O. — To represent (on the stage), produce, bring out: Menandri Phasma, T.: fabulam. — To impose, assign, apportion, allot, appoint, inflict: sibi damnum: finem laborum, grant, V.: Nomina ponto, H.: Volnera ferro, O.: genti meae data moenia, fated, V.: dat negotium Gallis, uti, etc., Cs.: quae legatis in mandatis dederat, Cs.: hospitibus te dare iura, are the lawgiver, V.: detur nobis locus, assigned, H.: volnera hosti, O.: Haec data poena diu viventibus, imposed, Iu.: dat (auribus) posse moveri, makes movable, O.— To excite, awaken, produce: sibi minus dubitationis, Cs.: risūsque iocosque, H.: ignīs (amoris), O.—Fig., of expression, to give expression to, give, utter, announce: in me iudicium: legem, enact: ei consilium: dabitur ius iurandum, Te esse, etc., I'll take my oath, T.: fidem, O.: signum recipiendi, Cs.: responsa, V.: cantūs, V.: Undis iura, O.: requiemque modumque remis, O. — Esp.: nomen, to give in, i. e. enlist, Cs.— To tell, communicate, relate, inform (poet.): quam ob rem has partīs didicerim, paucis dabo, T.: iste deus qui sit, da nobis, V.: Seu Aeneas eripuisse datur, O.— To apply, bestow, exercise, devote: paululum da mi operae, attend, T.: imperatori operam date, Cs.: virtuti opera danda est.—Of a penalty, to give, undergo, suffer, endure: consules poenas dederant, S.: Teucris det sanguine poenas, atone with his life, V. — With verba, to give (mere) words, attempt to deceive, pretend, mislead, cheat: Quoi verba dare difficilest, T.: verba dedimus, decepimus. — With dat, predic., to ascribe, impute, attribute, reckon, regard: quam rem vitio dent, T.: laudem Roscio culpae: quae tu commisisti Verri crimini daturus sum.* * *dare, dedi, datus V TRANSgive; dedicate; sell; pay; grant/bestow/impart/offer/lend; devote; allow; make; surrender/give over; send to die; ascribe/attribute; give birth/produce; utter -
11 imputō (inp-)
imputō (inp-) āvī, ātus, āre [1 in+puto], to reckon, attribute, make account of, charge, ascribe, impute: data (munera), Ta.: beneficium mihi, Ph.: natum imputat illis, (the fate of) his son, O.: exercitui moras belli, Ta. -
12 obiectō
obiectō āvī, ātus, āre, freq. [obicio], to set against, oppose: caput fretis, i. e. dive, V.—Fig., to abandon, expose, endanger: se hostium telis, L.: eum periculis, S.: caput periclis, V.: pro cunctis unam animam, V.—To throw in the way, interpose, cause: moras, O.—To throw out, charge, cast up, impute, reproach with, accuse of: probrum mihi: famem nostris, Cs.: Mario vecordiam, S.: natum (i. e. fili mortem), O.: nobilitas obiectare Fabio fugisse eum conlegam, L. -
13 vertō or vortō
vertō or vortō tī, sus, ere [VERT-], to turn, turn up, turn back, direct: cardinem, O.: verso pede, O.: Non ante verso cado, i. e. emptied, H.: crateras, V.: verti me a Minturnis Arpinum versus: gens ab oriente ad septentrionem se vertit, i. e. is situated, Cu.: in circumsedentis Capuam se vertit, i. e. directs his attack, L.— Intrans, to turn, turn back: versuros extemplo in fugam omnes ratus, L.— Pass, to be turned, be directed, face, look: fenestrae in viam versae, L.: nunc ad fontes, nunc ad mare versus, O.—To turn about, be engaged, move, be, be situated: Magno in periclo vita vertetur tua, Ph.: in maiore discrimine verti, L.: ipse catervis Vertitur in mediis, V.—To turn back, turn about, reverse: Pompeiani se verterunt et loco cesserunt, wheeled about, Cs.: hostes terga verterunt, fled, Cs.: hostem in fugam, put to flight, L.: Hiemps piscīs ad hoc vertat mare, H.—To turn over, turn up: versā pulvis inscribitur hastā, V.: Vertitur interea caelum, revolves, V.: terram aratro, H.: versis glaebis, O.—To turn, ply, drive: stimulos sub pectore vertit Apollo, V.—Fig., to turn, direct, convert, appropriate: ex illā pecuniā magnam partem ad se: congressi certamine irarum ad caedem vertuntur, i. e. are driven, L.: ne ea, quae rei p. causā egerit, in suam contumeliam vertat, Cs.: omen in Macedonum metum, Cu.: in religionem vertentes comitia biennio habita, making a matter of religious scruple, L.: Philippus totus in Persea versus, inclined towards, L.: quo me vertam? T.: quo se verteret, non habebat: si bellum omne eo vertat, L.: di vortant bene, Quod agas, prosper, T.—To ascribe, refer: quae alia in deum iras velut ultima malorum vertunt, L.: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, impute as a fault.—Pass., to turn, depend, rest, hang: hic victoria, V.: cum circa hanc consultationem disceptatio omnis verteretur, L.: omnia in unius potestate vertentur: spes civitatis in dictatore, L.: vertebatur, utrum manerent, an, etc., i. e. the question was discussed, L.—To turn, change, alter, transform, convert, metamorphose: terra in aquam se vertit: Verte omnīs tete in facies, V.: Auster in Africum se vertit, Cs.: versa et mutata in peiorem partem sint omnia: cur nunc tua quisquam Vertere iussa potest, V.: saevus apertam In rabiem coepit verti iocus, H.: nullā tamen alite verti Dignatur, nisi, etc., O.—Prov.: ubi omne Verterat in fumum et cinerem, i. e. had dissipated, H.— With solum, to change abode, leave the country: qui exsili causā solum verterit.—In language, to turn, translate, interpret: Platonem: annales Acilianos ex Graeco in Latinum sermonem, L.—To turn, overturn, overthrow, subvert, destroy: vertit ad extremum omnia: Cycnum Vi multā, O.: ab imo moenia Troiae, V.: ne Armenia scelere verteretur, Ta.: versā Caesarum sobole, Ta.—To turn, change, be changed: iam verterat fortuna, L.—To turn, be directed, turn out, result: verterat Scipionum invidia in praetorem, L.: (quae res) tibi vertat male, turn out badly, T.: quod bene verteret, Cu.: quod nec vertat bene, V.: quod si esset factum, detrimentum in bonum verteret, Cs.: ea ludificatio veri in verum vertit, L.—Of time, in the phrase, annus vertens, the returning year, space of a year, full year: anno vertente sine controversiā (petisses); cf. annus vertens, the great cycle of the stars. -
14 adjudico
adjudicare, adjudicavi, adjudicatus V TRANSadjudge, impute, attribute, ascribe (to); award (as a judge), assign (to) -
15 adsigno
adsignare, adsignavi, adsignatus V TRANSassign, distribute, allot; award, bestow (rank/honors); impute; affix seal -
16 adtribuo
adtribuere, adtribui, adtributus V TRANSassign/allot/attribute/impute to; grant, pay; appoint, put under jurisdiction -
17 assigno
assignare, assignavi, assignatus V TRANSassign, distribute, allot; award, bestow (rank/honors); impute; affix seal -
18 attribuo
attribuere, attribui, attributus V TRANSassign/allot/attribute/impute to; grant, pay; appoint, put under jurisdiction -
19 imputo
imputare, imputavi, imputatus Vimpute, charge; ascribe -
20 delego
to transfer, commit, assign, impute, attribute, ascribe.
См. также в других словарях:
impute — im·pute /im pyüt/ vt im·put·ed, im·put·ing 1: to consider or calculate as a value or cost (as for taxation); broadly: to reckon as an actual thing impute a benefit from the use of the car 2 in the civil law of Louisiana: to direct (payment) to… … Law dictionary
Impute — Im*pute , v. t. [imp. & p. p. {Imputed}; p. pr. & vb. n. {Imputing}.] [F. imputer, L. imputare to bring into the reckoning, charge, impute; pref. im in + putare to reckon, think. See {Putative}.] [1913 Webster] 1. To charge; to ascribe; to… … The Collaborative International Dictionary of English
impute — im‧pute [ɪmˈpjuːt] verb [transitive] 1. LAW to suggest that someone or something is the cause of a particular situation, or is responsible for a particular action, especially something bad: • The court ruled that the newspaper report did impute a … Financial and business terms
impute — ► VERB (usu. impute to) ▪ attribute (something, especially something bad) to someone. DERIVATIVES imputable adjective imputation noun. ORIGIN Latin imputare enter in the account … English terms dictionary
impute fault to — index impeach Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impute guilt to — index incriminate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impute shame to — index discredit, disgrace, pillory Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impute to — index blame Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
imputé — imputé, ée (in pu té, tée) part. passé d imputer. 1° Terme de finance. Appliqué à un certain objet, en parlant d une somme, d une valeur. 2° Fig. Action imputée, action dont nous avons la responsabilité en bien ou en mal. • Dans tous les… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
impute — (v.) early 15c., from O.Fr. imputer (14c.) and directly from L. imputare to reckon, make account of, charge, ascribe, from assimilated form of in in, into (see IN (Cf. in ) (2)) + putare reckon, clear up, trim, prune, settle (see PAVE (Cf. pave)) … Etymology dictionary
impute — attribute, *ascribe, assign, refer, credit, accredit, charge Analogous words: attach, *fasten, affix: *accuse, charge, indict: allege, advance, *adduce: intimate, insinuate, hint (see SUGGEST) … New Dictionary of Synonyms